مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ
[بهشتیان] بر بسترهایی تکیه زده‌اند که تار و پود آن از حریر است و میوه‌های هر دو باغ در دسترس[آنها] است؛40
40- تکیه زدن «متکئین»، تمثیلی است از آسایش و رفاه. حریر نیز نمادی از نرمی و لطافت است. آنها که در دنیا تکیه‌گاه نیازمندان بودند و خُلق و خویی مهربان و لطیف داشتند، بازتاب ابدی اعمال نیک خود را در قالب تمثیل قابل فهم ما خاکیان مهجور می‌یابند!
«بَطَائِن» جمع بطن، وقتی به پارچه و فرش نسبت داده می‌شود، منظور همان تار و پودی است که اصل و اساسِ آن فرش را تشکیل می‌دهد و نقش و نگارهای بعدی بر آن زمینه بافته می‌شود. بطن در برابر ظاهر قرار دارد و نشانه نیّات و اعمال خالص و درونی انسان است که در بطن وجود، نه ظواهر و زبانش، تحقّق یافته باشد.
اما در دسترس بودن میوه و محصول را می‌توان با مثال‌های امروزی و امکانات الکترونیک، که دسترسی به انبوه اطلاعات در اینترنت را با یک اشاره [کلیک] در اختیار قرار می‌دهد بهتر درک کرد. در این روزگار به تدریج کتابخانه‌ها هم از رونق می‌افتند و فایل هر کتابی به آسانی در اختیار محقّق قرار می‌گیرد.