وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ

و همسرانی والا مقام25 [=یارانی مهربان و عالی مرتبه]،

25- زن و شوهر در زبان عربی هر دو فرش یکدیگر شمرده می‌شوند. اطاق یا زمینی که فرش شده باشد، گرمابخش و موجب آسایش و راحتی است، زن و شوهر نیز باید سختی‌ها را همچون فرش، زیر پای همسرشان هموار نمایند تا در کنار هم آرامش، اُنس و الفت گیرند. در این سوره از «فُرُشٍ مَرْفُوعَهٍ» سخن گفته که ترجمه ظاهری آن همسران بالا بلند است، اما در معنایی ژرف‌تر شاید بتوان همسرانی را تصوّر کرد که والا مقامند و عالی مرتبه، وگرنه قد و بالا ارزشی نیست که در مقیاس وعده‌های قرآنی باشد. از شش موردی که این کلمه در قرآن آمده است، تنها همین مورد [واقعه 34 (56:34) ] اشاره به نقش فرش داشتن همسر دارد و به همین دلیل تغییر همسر را هم تجدید فراش گفته‌اند. قرآن، زمین را فرش انسانها [ذاریات 48 (51:48) ، بقره 22 (2:22) ] شمرده، و نیز چهارپایانی را که بر پشتِ فرش مانند آنان سوار می‌شوند. پروانه را هم، شاید به دلیل گسترده و نازک بودن بالهایش، فرش نامیده است [قارعه 4 (101:4) ].