28- در آیه «عُرُبًا أَتْرَابًا»، عُرُب را که جمع عروبه است، به زن مهربانی که به شوهرش اظهار عشق و علاقه می‌کند نسبت داده‌اند؛ و «أَتْرَابً» جمع ترب را هم سن و سالی و هم سنخی معنا کرده‌اند. از نظر لغوی، کلمه «عَرَبی» دلالت بر فصاحت و روانی زبان می‌کند. اتراب نیز همریشه با تراب و متربه [خاک نرم] می‌باشد، چه بسا وصف «عُرُبًا أَتْرَابًا» بیانگر شیرین سخنی توأم با نرمی [تواضع] آنان باشد [والله اعلم].