37- تشبیه به شتران تشنه لب، مختص جغرافیای عربستان است. این شتران که روزهای طولانی بدون قطره‌ای آب در صحاری سوزان منطقه استوایی عربستان طی طریق می‌کردند، همین که به برکه آب گندیده و داغی می‌رسیدند، از شدت عطش آن را با ولع می‌نوشیدند. چنین تشبیهی برای معاصرین پیامبر در عصر نزول قرآن معنای ویژه‌ای داشته که برای ما در جهان امروز چندان قابل فهم نیست. نوشیدن آب، نمادی از پاسخ به تشنگی است و تشنگی‌های انسانها متفاوت است. برخی تشنه مقام، قدرت، ثروت، و شهوت‌اند؛ و برخی تشنه خدمت و سعادت. هر کسی در قیامت تشنگی خود را از سرچشمه‌ای که خود به دنبالش بوده یا خود حفر کرده سیراب می‌کند.