45- «حرث» به کِشت و کاشتن گفته می‌شود، نه تنها در زمین، بلکه در هر بستر و زمینه‌ای که در آن کار و سرمایه و صرف وقت می‌شود. مثل حرث دنیا و حرث آخرت [شوری 20 (42:20) ] و زنان در تولید فرزند [بقره 223 (2:223) ]. تکرار و تناوب زمستان و بهار در طبیعت، مشهودترین برهان رستاخیز است که در ادبیات عرفانی ما نیز به وفور آمده است. از جمله در مثنوی مولوی دفتر اول ابیات 2027 به بعد:
ایـن درختـاننـد همچون خـاکیـان
دسـتها بـر کنـدهاند از خاکــدان
سوی خلقان صد اشارت میکنند
وآنکه گوشاستش عبارت میکنند
بـــا زبــانِ سبــز و بـا دستِ دراز
از ضمیــر خــاک میگـوینــد راز
در زمستانشان اگـرچه داد مـرگ
زنـدهشـان کـرد از بهار و داد برگ
هـر گلی کـاندر درون بـویـا بود
آن گـل از اســرار حـق گـویـا بود