52- «مُزْنِ» ابر سفید آبداری است که آماده ریزش باشد. سیکل آب در طبیعت به مصداق: «آنچه از دریا به دریا می‌رود، از همانجا کامد آنجا می‌رود»، برهانی است از رستاخیز. پرتو خورشید بر سینه اقیانوس‌ها، ذرات رطوبت را به بالا می‌برد و با اختلاف حرارت و فشار نسبت به خشکی‌ها، جریان باد، تشکیل ابر و نزول باران پدید می‌آید و با آبیاری و زنده شدن زمین مرده، آب‌ها حرکتی معکوس به سوی دریا را در پیش می‌گیرند.
ذرات رطوبت دریاها، آنگاه عروج می‌گیرند که از تلخ و شوری آزاد و خالص شده باشند، صعود به آسمان معنویت نیز تنها با کلام طیّب و به نیروی بالا برنده عمل صالح امکان پذیر می‌شود: فاطر 10 (35:10) - «إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ».