فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ
پس [با توجه به جلوههای جلال خداوند و کمال نظم و تدبیر در طبیعت] پروردگار خویش را تسبیح کن.57
57- بروز استعدادهای خدا داد هر موجودی در جهان هستی تسبیح او و کار حساب شدهای است که بدون آن عیب و نقصی در جهان پدید میآید. همچون ساعتی که حذف هر پیچ و دندهای آنرا از دقّت میاندازد.
«تسبیح» از «سباحه» به معنای شناوری و حرکت منظم در مسیر و مداری معین مشتق شده است. وقتی قرآن تأکید میکند همه اجزاء هستی و هر آنچه در آسمانها و زمین است خدا را تسبیح میکنند، جوش و خروش و جنبشی در طبیعت و ذرّات عالم را نشان میدهد که به سوی هدفی متعالی و کمال آفرین جریان دارد. همچون کارخانهای عظیم با هزاران کارگر و کارمند و مهندس و تکنیسین و مهارتهای دیگر که صبح تا شام کاری برای تولید میکنند و هر یک از آنان وظیفهای به عهده دارد که رفع عیب و نقص و نارسایی از امور متنوع و پیچیده کارخانه است.