يَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ يَسْعَى نُورُهُم بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِم بُشْرَاكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
[در آن] روزی که مردان و زنان مؤمن را می‌بینی که نورشان [=آثار انفاق و احسانشان] به پیشاپیش و سمت راست‌شان می‌تابد،17 [و به آنها خطاب می‌شود:] امروز بشارت است بر شما بوستان‌هایی که جویبارانی از زیر آن جاری است، جاودانه در آن خواهید زیست، این است همان کامیابی بزرگ.18
17- دویدن نور «یسعی نورهم»، همان تابش نور و روشن کردن است و تعبیر «بین ایدیهم»، دلالت بر نشان دادن راه رشد و پیشرفت آینده [بین ایدیهم] می‌کند. جمله «بایمانهم» نیز روشن کردن سمت راست را نشان می‌دهد که هم نماد خجستگی و راستی است، وهم نشانی از اَیمان، یعنی پایبندی به پیمان‌های الهی دارد. به دلیل همین سوگندها و تعهدات صادقانه آنان است که راه آینده‌شان نورانی شده است [والله اعلم].
18- فوز رسیدن به مقصد و مقصود مورد آرزو، پس از عبور از سختی‌هاست، از آنجایی که این مقصد تابع اهداف پوینده است، نوع کامیابی متفاوت می‌باشد.