مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي أَنفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ
هیچ مصیبتی [=حادثه ناگواری] در زمین و در وجود خودتان روی نمی‌دهد، مگر آن که پیش از ایجادش، در کتابی [=دفتر علم خدا؛ رقم خورده] است. مسلما این کار برای خدا آسان است. 48
48- «باری» [آفریدگار] از نام‌های نیکوی خداست و «بَرِیَّه» به خلق گفته می‌شود [بینه 7 (98:7) ]، فعل «نَبْرَأَهَا» بیانگر تحقق آن حادثه و مصیبت است.
طرح موضوع مصیبت پس از آیات فوق، ظاهرا بی‌ارتباط می‌نماید، اما اگر به شأن نزول آیات، که پیرامون جنگ احزاب [خندق] یعنی گسترده‌ترین ائتلاف قبایل مشرک می‌باشد توجه کنیم، پیوند آن با آیات قبلی و ضرورت آمادگی برای قبول شهادت و مصیبت را، آنگاه که ایجاب می‌کند، درمی‌یابیم.