4- آفرینش آسمان‌ها و زمین در شش روز [دوران]، جمعاً در 7 آیه قرآن مطرح شده است [اعراف 54 (7:54) ، یونس 3 (10:3) ، هود 7 (11:7) ، فرقان 59 (25:59) ، سجده 4 (32:4) ، ق 38 (50:38) ، حدید 4 (57:4) ]. این آیات به آفرینش کل جهان اشاره دارند.
برخی دانشمندان کیهان‌شناس این شش دوران را به ترتیب زیر بیان کرده‌اند: 1- تورم فضا [Inflation]، 2- دوران آمیختگی عناصر در حرارت فوق‌العاده [Hot Soup]. 3- انفجار بزرگ [Big Bang]، 4- پیدایش ستاره‌ها [Formation of Stars]، 5- پیدایش عناصر سنگین‌تر از هلیم [Manufacturing Elements Heavier than Helium]، 6- پیدایش و تکامل منظومه شمسی و زمین [Formation and Evolution of Solar System and Earth].

5- اصطلاح «ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْش» که 6 بار در قرآن تکرار شده، تعبیری است از به کمال رسیدن خلق و راه‌اندازی و کارکرد آن. مثل اتومبیل که پس از ساخت و خروج از کارخانه، راننده پشت فرمان قرار می‌گیرد، یا مثل میوه که پس از رسیدن قابل مصرف می‌گردد. در قرآن سوار کشتی یا چارپایان شدن و مسلط گشتن و راندن آنان را با همین اصطلاح بیان کرده است [زخرف 13 (43:13) ]. چه بسا استواری بر عرش پس از طی شش دوران طولانی بر زمین به گفته زیست شناسان، پیدایش حیات در سواحل دریاهای اولیه بوده باشد [والله اعلم].

6- « یَلِجُ» از ریشه «وَلَجَ»، به نفوذ تدریجی و آرام باران در زمین یا نفوذ نور و تاریکی در یکدیگر، در تناوب شب و روزی گفته می‌شود. آیه 2 سوره سبا (34:2) نیز در مورد نفوذ آب و پنج آیه دیگر درباره نفوذ نور و تاریکی آمده است [آل‌عمران 7 (3:7) ، حج 61 (22:61) ، لقمان 29 (31:29) ، فاطر 13 (35:13) و حدید 6 (57:6) ].