وَالَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِـمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
کسانی که [با به زبان آوردن چنین لفظی] به زنان خود پشت می‌کنند و سپس از آنچه گفته‌اند برمی‌گردند، قبل از آنکه با زنان‌شان تماس [زناشویی] پیدا کنند، باید برده‌ای را آزاد کنند.7 این [راهکاری] است که بدان اندرز داده می‌شوید و [بدانید] خدا از [جزئیات] کارهایی که می‌کنید با خبر است.
7- در قرآن در موارد متعددی جریمه عدم خویشتن‌داری را برده آزاد کردن مقرّر کرده است. آیا مکتبی که به هر بهانه‌ای در صدد لغو تدریجی و عملی این رسم است، می‌تواند مؤید برده‌داری باشد!؟ در ضمن برده‌های آن روزگار، اسرای جنگی بودند، نه نیروی کار ربوده شده از کشورهای دیگر. آیا جوامع غربی که میلیون‌ها جوان از کشورهای آفریقایی را با واسطه‌هایی می‌ربودند، حاضر می‌شدند به هیچ قیمتی آنان یا حتی فرزندان‌شان را آزاد کنند؟