يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُـولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هرگاه [بنا به ضرورتی خواستید در جمعی با کسی] خصوصی صحبت کنید، پس [مبادا] بر مبنای گناه [=خودخواهی] و دشمنی و نافرمانی از رسول باشد، و [شایسته است] گفتگوی خصوصی‌تان بر مبنای نیکوکاری16 و پروای الهی باشد و [شایسته است] پروا از خدایی داشته باشید که به سوی او گرد آورده می‌شوید.
16- «بِرّ»، به نیکی سرشار و بلند نظری و دریادلی گفته می‌شود [همان‌طور که «بَر» به دشت وسیع، و« بُر» به گندم پر خیر و برکت گفته می‌شود]. «اثم» مخالف آن، تنگ نظری، خودخواهی و بدکرداری است.