يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، پروای خدا داشته باشید و هر کس باید [به طور جدی] بیندیشد که برای فردا[ی قیامت] چه پیش فرستاده است!37 و پروای خدا پیشه کنید که بی‌تردید خدا از [جزئیات] آنچه می‌کنید باخبر است.

37 - «مَّا قَدَّمَتْ» مفهوم پیش‌بینی، برنامه‌ریزی و تدارک چیزی برای آینده است، مثل مورچه‌ها که در تابستان برای زمستان دانه در لانه خود جمع می‌کنند، و نیز تأمین توشه و زاد و برگ برای تدارک سفر، یا تهیه سرمایه برای خرید خانه و غیره. در قرآن مفهوم پیش فرستادن و تدارک قبلی را در سوره یوسف، در ماجرای خشکسالی هفت ساله و ضرورت صرفه‌جویی در هفت سال خرّمی، به خوبی بیان کرده است: یوسف 47 (12:47) و 48- «...یَأْکُلْنَ مَا قَدَّمْتُم...». اعمال انسان همچون موجود زنده باقی می‌ماند و تا قیامت به حیات خود ادامه می‌دهد. در دعای کمیل آمده است: «اللهم اغفرلی ما کان منّی» [بارخدایا آنچه از من پدید آمده را بپوشان].