40 - نسبت دادن صفت «خاشع» [فروتن] به کوه، که برای انسان‌ها به کار می‌رود، شگفت‌انگیز است. قرآن این صفت را به زمین افسرده و مرده زمستانی هم نسبت داده است [فصلت 39 (41:39) ] همچنین به فرو افتادگی چشمان یا پژمردگی و غم‌زدگی چهره گنه‌کاران در جهنم [نازعات 9 (79:9) و غاشیه 2 (88:2) ]. خاشع بودن کوه، که نماد سربلندی و استواری است نشانه و تشبیهی بس لطیف است.
تمثیل نزول قرآن بر کوه و سنگدلی برخی آدمیان و شباهتشان به سنگ را در آیه 74 سوره بقره (2:74) می‌بینید: «ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَهِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَهً وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَهِ لَمَا یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَهِ اللهِ وَمَا اللهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ».