7 - «شِقَاق» همان شقه و جدا شدن از امتی واحد و یکپارچه با مخالفت و دشمنی است که با تفرقه هم معنا می‌باشد. آنچه در پیروان آیین خداپرستی شکاف و شقاق ایجاد می‌کند، همین شخصیت‌پرستی و پیروی از نظریات و فتواهای رهبران دینی و سیاسی، به جای پیروی از کتاب الهی است.

8 - عقوبت و عِقاب، نتیجه‌ای است که در عقب و به دنبال هر کار خطا می‌آید، در واقع انسان در نظام هستی تحت «تعقیب» عوارض کارهایی است که انجام داده، مگر آن که به لطف خدا مشمول آمرزش قرار گرفته باشد. همچنانکه در نظامات اداری و اقتصادی و آموزشی، هرکس به قدر همّت و هنر و سعی و تلاش خود ترفیع مقام و موقعیت پیدا می‌کند یا سود و زیان می‌برد، نظاماتی هم که خدا حاکم بر رفتار انسان‌ها قرار داده است، «بی‌تفاوت» و علی‌السویه در برابر آنها نیست و عواقب و آثار منفی یا مثبت به دنبال می‌آورد که به دلیل مسبب الاسباب بودن آفریدگار جهان به او نسبت داده شده است. شدیدالعقاب و رحیم بودن خدا از همین روست.