يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَإِن تَسْأَلُوا عَنْهَا حِينَ يُـنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللَّهُ عَنْهَا وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ

ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از [پیامبر در مورد] چیزهایی [اضافه بر تکلیف] سؤال مکنید که اگر بر شما پاسخش آشکار شود ناراحتتان می‌کند، و[لی] اگر هنگامی که قرآن نازل می‌شود [از ابهامتان در مورد حکمی] سؤال کنید، [آنچه وظیفه دارید] برایتان آشکار خواهد شد. 262 خدا از آن [احکام جزیی و اضافی مورد نظر شما] صرفنظر کرده 263 و خدا آمرزنده بردبار [=دیر کیفر] است. 264

262- معلم به تناسب استعداد و توانایی متوسط شاگردان تکلیفی برای جلسه بعد معین می‌کند، این خودشیرینی و تحمیل به دیگران محسوب می‌شود اگر شاگردی بپرسد: آقا فقط این چند صفحه را بخوانیم، یا همه‌اش را تمام کنیم!؟ وقتی حکم حج در قرآن نازل شد، مسلمانی از پیامبر پرسید: این حکم برای یکسال است یا همه ساله باید به حج برویم؟ پیامبر(ص) سکوت کرد و او همچنان سؤالش را تکرار می‌کرد، تا بالاخره فرمود: آیا فکر نمی‌کنی اگر قرار بود همه ساله بروید و نمی‌رفتید، به حکم خدا کافر شده بودید، چرا سؤال بی‌جا و دردسر آفرین می‌کنی؟

263- برخی چنین گفته‌اند که: «خدا از پرسش بی‌جای شما درگذشت»، اگر چنین بود، باید گفته می‌شد: «عفاالله عنکم»، اما ضمیر مؤنث مجازی «ها» [در: عَفَا اللهُ عَنْهَا] به اشیاء [موضوع مورد سؤال] برمی‌گردد و نشان می‌دهد آنچه خدا از آن درگذشته، همان حکم سخت می‌باشد که به لطفش به بندگان تخفیف داده است. کماآنکه در مواردی دیگر چنین گفته است؛ از جمله: تخفیف قصاص قتل با بخشش خانواده مقتول [بقره 178 (2:178) ]، تخفیف انتظار صبر و مقاومت در شرایط ضعف ایمانی [انفال 66 (8:66) ]، تخفیف توبه برای کسانی که در مهار تمایلات جنسی ضعیف هستند [نساء 28 (4:28) ]، تخفیف رفع ممنوعیت در خوردن و آشامیدن و مباشرت با همسر در شب‌های ماه رمضان، به دلیل احتمال خیانت به نفس [بقره 187 (2:187) ].
امام علی(ع) فرمود: خداوند فرائضی بر شما واجب کرده، پس آن را ضایع نکنید، حدودی مشخص کرده، پس از آن تجاوز نکنید، از اموری شما را نهی کرده، پس آن را نقض نکنید. و [نیز] در مواردی سکوت کرده، بدون آنکه فراموش کرده باشد، پس بی‌جهت خود را [با توسعه احکام و فتاوی شرعی] به زحمت نیندازید [نهج‌البلاغه، کلمات قصار 105].

264- در فرهنگ قرآن، «حلیم» به کسی گفته می‌شود که با خشم و غضب عکس‌العمل فوری نشان نمی‌دهد، بلکه با علم و تسلطی که بر نفس خود دارد، در برابر جاهلان شکیبایی می‌کند. خدا حلیم است، چون ما را به خاطر گناه به سرعت عذاب نمی‌کند، بلکه یک عمر فرصت توبه و جبران می‌دهد.