إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَاعِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُـنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
و [به یاد آر] آنگاه که حواریون گفتند: 287 ای عیسی پسر مریم! آیا خداوندگار تو 288 می‌تواند مائده‌ای 289 از آسمان بر ما فرو فرستد؟ [عیسی] گفت: اگر ایمان دارید [از طرح چنین درخواست نابجایی] از خدا پروا کنید.
287- «حَوَارِیُّون» جمع حواری، از ریشه «حُور»، مفهوم سپیدی و روشنی دارد. آنان را سپید جامگان نیز گفته‌اند. این واژه دلالت بر پاکدلی، پاکدامنی و صفای باطن یاران نخستین عیسی(ع) می‌کند.
288- تعبیر «آیا پروردگارت...» به جای «آیا پروردگارمان...» نشان می‌دهد که هنوز حواریون به چنان شناختی از «ربّ العالمین» نرسیده بودند که گمان می‌کردند عیسی ربّ مستقلی دارد!
289- «مَآئِدَه» به سفره آسمانی، ظرف غذا و طَبَق طعام گفته می‌شود، گویا سخنان عیسی، در دو هزار سال پیش، چندان در ذهن و ضمیر انسان‌های عادی جای نمی‌گرفته است و نیاز داشتند حقیقت مجسّم آن را لمس کنند و با حواس ظاهری، همچون خوردن، آن را تجربه نمایند. نام این سوره از همین آیه گرفته شده است. این کلید واژه اعجاز، دستمایه‌ای تبلیغاتی برای مبلغان مسیحی به شمار می‌رود [به انجیل یوحنا، باب ششم، آیات 1 تا 15 رجوع کنید].