قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِّنكَ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
عیسی پسر مریم [به دعا] گفت: ای خدای صاحب اختیار ما؛ [به لطف و کرم خویش] مائده‌ای از آسمان بر ما فرو فرست تا برای اول و آخر ما [=نخستین گروندگان و آیندگان] عیدی [=بازگشتی به فطرت اولیه] و آیتی از تو باشد، 290 و ما را روزی بخش که تو بهترین روزی دهندگانی.
290- «عِید» در اصل عود بوده و دلالت بر اعاده همه ساله و رجوع بزرگداشت واقعه‌ای سرورآور می‌کند. این لفظ نشانگر تجدید حیات طبیعی یا معنوی است، و فقط در همین آیه قرآن آمده است.