299- جمله «لِلّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ» [یا: لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ] که انحصار فرمانروایی خدا در جهان هستی را مورد تأکید قرار می‌دهد، جمعاً در 20 آیه قرآن، البته در زمینه‌های گوناگون، آمده است.

300- «قدیر» از ریشه «قدر» به معنای سازماندهی، اندازه‌گذاری و نظام‌بخشی است که البته پایه یا محصول قدرت و توانائی می‌باشد. این سوره با نام مبارک «قدیر» ختم می‌شود. برقرار ساختن قانون و نظم و انضباط در هر مُلکی نیازمند «قدرت» است، خداوندی که «مَلِیکٍ مُقْتَدِر» [قمر 55 (54:55) ] است و پادشاهی آسمان‌ها و زمین منحصر به اوست «لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْض»، همو می‌تواند برای هر چیز «قدر» و اندازه و نظام بگذارد «وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیر». این سوره که جامع قوانین و احکام «تشریعی» بشری است، و سوره فاطر که عمدتاً به آیات خدا در عالم «تکوین» و نظامات مقدّر آنها نظر دارد، از دو زاویه با نامی از نام‌های نیکوی خداوند ختم می‌شوند.