يَاأَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَى فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُـولُوا مَا جَاءَنَا مِن بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ فَقَدْ جَاءَكُم بَشِيرٌ وَنَذِيرٌ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
ای اهل کتاب، فرستاده ما نزد شما آمده است تا برایتان [حقایقی را] پس از فترتی از رسولان بیان کند 77 [پس از فاصله زمانی که از موسی و عیسی گذشته و رسولی نداشتید] تا [در قیامت و در پیشگاه خدا] نگویید: هیچ بشارت دهنده و هشدار دهنده‌ای 78 برای ما نیامد [تا خود را اصلاح کنیم]! اینک بشارت دهنده و هشدار دهنده‌ای برای شما آمده است و خدا بر هر کاری قدیر [=نظام بخش] است.
77- مشتقات «فَتَرَ» که سه بار در قرآن تکرار شده است، نوعی تعطیل موقت و فترت میان دو مرحله را نشان می‌دهد. در دو مورد دیگر [انبیاء 20 (21:20) و زخرف 75 (43:75) ] از بی‌وقفه و بی‌فاصله بودن عبادت فرشتگان یا عذاب کافران سخن می‌گوید.
78- دو نقش اساسی پیامبر اسلام «مبشر و منذر» [یا بشیر و نذیر] بودن اوست که مفهوم تشویق و تذکر توأمان دارد، تشویق کسانی که راه حق می‌پویند و تذکر به کسانی که بیراهه می‌روند. بشارت [از بشره= پوست] شادمانی در چهره نیکان نشاندن، انذار، هشدار دادن به عواقب بدکاران و آثار انحراف آنان است.