وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَاقَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنبِيَاءَ وَجَعَلَكُم مُّلُوكًا وَآتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَـمِينَ
ـ [به یادآر] آنگاه که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من [=هموطنانم]، نعمت خدای را بر خود به یاد آورید [=هرگز فراموش نکنید] که میان شما پیامبرانی [برای راهنمایی‌تان] قرار داد و شما را فرمانروایانی [حاکم بر سرزمین و سرنوشت خویش، پس از دوران اسارت و ذلّت] قرار داد و چیزهایی به شما بخشید که بر هیچ یک از جهانیان نبخشیده است. 79
79- در اینجا برخورداری از چیزهایی را که منحصر به این قوم بوده ذکر نکرده و به اجمال گذرانده است، مفسرین از جمله به بهره‌مندی از «من و سلوی»، معجزه شکافته شدن نیل و نجات از فرعون، جاری شدن 12 چشمه و مشابه آن اشاره کرده‌اند، می‌دانیم پیش از موسی، معاصران هیچ پیامبری هنوز به چنان رشد و آمادگی نرسیده بودند تا امتی را بر اساس احکام شریعت تأسیس کنند. آیا نمی‌توان گفت چنین امتیازی قبلا نصیب هیچ امتی نشده بود؟