132- منظور از تورات، همین «عهد عتیق» [Old Testament] موجود نیست که شامل تاریخ امت و انبیای بنی‌اسرائیل و حتی شرح وفات موسی(ع) [تثنیه باب 34] است و همراه انجیل به چاپ می‌رسد، بلکه منظور همان ده فرمان و احکامی است که در تورات فعلی [در کنار برخی تحریفات] آمده است. این جمله که قرآن تصدیق کننده حقایقی «از» تورات و انجیل [نه دربست] است، 16 بار در قرآن تکرار شده است.

133- عنوان « رَبَّانِیُّون» [یا رَبّیُون] چهار بار در قرآن آمده است [آ‌ل‌عمران 79 (3:79) و 146 (3:146) ، مائده 44 (5:44) و 63 (5:63) ]، ربانیّون کسانی هستند که به «ارباب» و صاحب اختیار دیگری غیر از خدا [از اهل زر و زور و تزویر، در لباس سیاست و دین و دولت، تا اهل حق مثل: فرشتگان و انبیاء و اولیاء] باور ندارند و جز خدا نزد کسی سر خم نمی‌کنند. پیامبران و اولیاء خدا هرگز انتظار نداشتند مردم بنده چشم و گوش بسته آنان باشند، بلکه به صراحت می‌گفتند: خودتان از طریق کتابی که می‌آموزید و درسی که فرا می‌گیرید، «رِبّی» [ربّ شناس و تربیت] شوید.
آل‌عمران 79 (3:79) و 80- مَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُؤْتِیَهُ اللهُ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّهَ ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ کُونُوا عِبَادًا لِی مِنْ دُونِ اللهِ وَلَکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِمَا کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتَابَ وَبِمَا کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ وَلا یَأْمُرَکُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلَائِکَهَ وَالنَّبِیِّینَ أَرْبَابًا أَیَأْمُرُکُمْ بِالْکُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ.

134- عنوان «أَحْبَار» که لقب علمای دینی یهود می‌باشد، دو بار در این سوره همراه «ربانیّون» [آیات 44 (5:44) و 63 (5:63) ] و دو بار در سوره توبه همراه «رُهبان» آمده است. به نظر می‌رسد ربانیّون ربّ‌شناسان واقعی هستند که تنها به ربوبیّت الهی تسلیم‌اند و «رُهبان» همان سطحی‌نگرانی که می‌پنداشتند با ترک دنیا [حتی با پیروی از شرک و خرافات] می‌توانند به خدا نزدیک شوند! قرآن آشکارا «رهبانیت» [ترک دنیا به هوای آخرت] را محکوم کرده است [حدید 27 (57:27) ]. بسیاری از احبار و رهبان مال مردم خواران زبردستی بوده و هستند که با رفتارشان بازدارنده مردم از راه خدایند [توبه 34 (9:34) ].