وَمَن يَتَـوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ

و هر کس خدا و رسولش و کسانی را که ایمان آورده‌اند به دوستی [=سرپرستی و اعتماد] برگزیند، پس [بداند] مسلماً حزب خدا پیروزمندند. 167

167- معنای حزب در قرآن، با تشکل‌های سیاسی دنیای امروز متفاوت است. حزب در زبان عربی به دسته و گروهی گفته می‌شود که در عقیده و آرمانی وحدت نظر دارند، چه در خداپرستی، مثل: حزب الله [مجادله 22 (58:22) و مائده 56 (5:56) ]، چه حزب الشیطان [مجادله 19 (58:19) و فاطر 6 (35:6) ]. اما جمع حزب [احزاب] که 11 بار در قرآن تکرار شده، همواره معنای منفی دارد و به دستجات و گروه‌هایی که در برابر پیامبران جبهه می‌گرفتند، نسبت داده شده است [هود 17 (11:17) ، رعد 36 (13:36) ، مریم 37 (19:37) ، احزاب 20 (33:20) و 22 (33:22) ، ص 11 (38:11) و 13 (38:13) ، غافر 5 (40:5) و 30 (40:30) ، زخرف 65 (43:65) ].