قُلْ يَاأَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ

بگو: ای اهل کتاب! آیا موضع‌گیری شما علیه ما 172 [با انکار و اکراه و دافعه‌تان نسبت به ما] جز برای این است که ما به خدا و آنچه بر ما نازل شده [قرآن] و آنچه از قبل نازل شده [=تورات و انجیل] ایمان آورده‌ایم؟ 173 [ما که غیر از تصدیق انبیاء و کتب پیشین، در ابطال آیین شما نکوشیده‌ایم، پس معلوم می‌شود نه ما، بلکه] اکثریت خود شما از دین خدا خارج شده‌اید. 174

172- کلمه انتقام از ریشه «نَقَمَ» به معنی نفی و انکار کسی یا چیزی می‌باشد، خواه با زبان، خواه با عقوبت. همان طور که بدن ما در تزریق خون، یا پیوند اعضاء، تا هماهنگی لازم حاصل نشود، عضو جدید را پس می‌زند. نظامات جهان و آخرت نیز انسان‌های نا‌هماهنگ با نظامات هستی را دفع و طرد می‌کند. دستگاه گوارش ما نیز غذای مسموم را به شیوه‌های مختلف دفع [Reject] می‌کند. این است معنای انتقام الهی.

173- این نحوه استدلال برای محکوم کردن طرف مقابل، که: «شما تنها به این دلیل ما را انکار می‌کنید» [که برعکس به همان دلیل باید تأیید کنید]، 3 بار دیگر در قرآن آمده است [بروج 8 (85:8) ، اعراف 126 (7:126) ، توبه 74 (9:74) ]. این همان شیوه‌ای است که رهبر مبارزات آزادی و استقلال طلبی ایران دکتر محمد مصدق در بیدادگاه نظام استبداد سلطنتی گفت: «تنها گناه من و گناه بسیار بزرگ من این است که صنعت نفت ایران را ملی کردم و بساط استعمار و اعمال نفوذ سیاسی و اقتصادی عظیم‌ترین امپراتوری جهان را از این مملکت برچیدم».

174- ر ک به پاورقی 86 همین سوره (5:25) .