وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ
یهودیان گفتند: دست خدا [در یاری فقیران] بسته است! دستان خودشان بسته باد [یا بسته است که با حرام خواریها و ثروت اندوزیهاشان موجب فقر عدهای و اختلافات طبقات شدهاند] و به سبب همین گفتارشان [و روحیه بخل و خسّتی که دارند] مشمول لعنت [=دوری از رحمت خدا] قرار گرفتهاند، 185 بلکه دستان خدا گشوده است و هرگونه بخواهد [=طبق نظاماتش] میبخشد. و بیشک آنچه [=آیاتی] که از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است، [به جای ایمان و تسلیم] بر طغیان و انکار بسیاری از آنها میافزاید. و [به خاطر همین روحیه و رفتار، طبق نظامات خود] تا روز رستاخیز میان آنها دشمنی و کینه افکندهایم! 186 [و در نتیجه این دشمنیها] هرگاه آتشی [علیه مسلمانان] برای جنگ افروختند، خدا آن را خاموش کرد. 187 آنها پیوسته در زمین به فساد [=بر هم زدن نظم و تعادل] میکوشند، 188 حال آنکه خدا مفسدان را دوست ندارد.189
185- ر ک به پاورقی 56 همین سوره (5:13) .
186- عداوت همان دشمنی و تجاوز، و بُغض، ضدّ حبّ است و این دو حالت نشانگر تنفر یا تمایل میباشد. واژه « بَغْضَاء» که 5 بار در قرآن تکرار شده است، شدت این تنفر و ناخوشایندی را نشان میدهد؛ سه بار در عداوت و بُغض بنیاسرائیل میان خودشان [مائده 14 (5:14) و 64 (5:64) ]، و با مسلمانان [آلعمران 118 (3:118) ]، یکبار در نقش شیطان، از طریق قمار و شراب، در تخریب مناسبات آدمیان [مائده 91 (5:91) ]، و بار دیگر در پدیدار شدن دشمنی میان مشرکین و موحّدین [ممتحنه 4 (60:4) ]. بقای عداوت و بغض و کینه میان یهودیان تا روز قیامت، ناشی از خصلت مالدوستی و رقابت در کسب هرچه بیشتر ثروت، به هر قیمتی است که موجب تضاد منافع و تخاصم میان خودشان و با دیگران میگردد، و نیز تحریفاتی که در تورات وارد کردهاند.
187- یهودیان به رغم پیمان همزیستی مسالمت آمیزی که پیامبر اسلام هنگام ورود به یثرب [مدینه] با قبایل یهودی پیرامون شهر بسته بود، نه تنها مستقیماً در جنگهایی با مسلمانان درگیر شدند، بلکه عامل اصلی تحریک قریش و قبایل دیگر علیه آنها بودند.
188- فساد کلمه جامعی است که شامل هر نوع آشفتگی و نابسامانی و فقدان نظم و تعادل میگردد؛ بازداشتن بندگان از حقوقی که خالق آنها مقرر داشته و سلب آزادی آنان در انتخاب دین و آئین و راه زندگی، بزرگترین فسادی است که جامعه را از تعادل دور میسازد.
189- دوست داشتن یا نداشتن ما امری قلبی است و معلوم نیست همیشه به عمل منتهی شود. اما در مورد خدایی که منزه از احساسات دوستی و دشمنی بشری است، این اوصاف به صورت مجازی برای فهم آدمیان به کار رفته است، ثانیاً آثار عملی تکوینی و تأثیر مسلم بیرونی دارد. فعل «یحب» جمعاً 40 بار [عدد کمال] در قرآن به خدا نسبت داده شده است: 17 بار «یحِبُّ» [درباره: محسنین، متقین، مقسطین، صابرین، متوکلین، توابین، مطهرین، الذین یقاتلون فی سبیله صفاً] و 23 بار «لا یحِبُّ» [درباره: ظالمین، مسرفین، خائنین، مستکبرین، مفسدین، معتدین، کافرین، فرحین و...].