قُلْ يَاأَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِن قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ

بگو: ای اهل کتاب! در دین خود به ناحق گزافه‌گویی مکنید 216 و از نظریات [=مبانی فلسفی] کسانی که قبل شما گمراه شدند و بسیاری [از نسل‌های بشری] را به گمراهی کشاندند و از راه تعادل منحرف شدند پیروی نکنید. 217

216- جمله «یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِی دِینِکُمْ» علاوه بر این آیه، در نساء 171 (4:171) نیز آمده است. غلّو، نوعی گزافه‌گویی و تجاوز از حدّ می‌باشد که آفت احساسات دینی محسوب می‌گردد. از جمله، عیسی را پسر خدا نامیدن که شرک مسلّم است. این آفت البته انحصار به مسیحیان ندارد، بلکه مسلمانان بسیاری را نیز با شخص‌پرستی‌ها و گزافه‌گویی‌ها به اختلاف و تفرقه و دوری از توحید مبتلا ساخته است.

217- پیش از مسیحیت، در یونان باستان و برخی مذاهب شرقی، نگاه سه وجهی به منشأ جهان هستی سابقه داشته است و نفوذ همان اندیشه‌ها در مسیحیت در قرون بعدی موجب انحراف از تعالیم توحیدی عیسی مسیح به تثلیث [پدر، پسر و روح‌القدس] گشته است.