كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ

ـ [آنها] یکدیگر را از کارهای زشتی که مرتکب می‌شدند نهی نمی‌کردند [چون به آن خو گرفته بودند]، چه کار بدی [پیوسته] می‌کردند!