46- «قَوَّام» بودن بر کسی یا چیزی دلالت بر احساس مسئولیت در مراقبت و پاسداری از آن می‌کند، همچنانکه فرمود: مردان بر زنان قوّام هستند [الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ...- نساء 34 (4:34) ]. چنین حالتی را قرآن دو بار دیگر به کار برده است؛ درباره خدا و عدالت! این آیه از دغدغه مؤمن نسبت به مراقبت از موازین و معیارهای خدایی حکایت می‌کند و آیه 135 سوره نساء (4:135) نسبت به مراقبت از عدالت [...کُونُوا قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ...]. غیرتمند بودن تنها بر همسران نیست، خدا و عدالت ناموس مؤمن به شمار می‌روند.

47- شاهد بودن، به معنای اُسوه و نمونه قابل پیروی، را در آیات دیگری نیز می‌توان به وضوح دید [حج 78 (22:78) و بقره 143 (2:143) ]. قرآن از مسلمانان خواسته است شاهدی [مدل و الگویی] برای سایر مردم جهان باشند [حج 78 (22:78) ، نساء 41 (4:41) و 135(4:135) ، مائده 8 (5:8) و 44 (5:44) ]. قرآن پیامبران را شاهد و شهید بر امت‌های خود معرفی کرده است. بسیاری از مترجمان شهید را گواه و شاهد بر اعمال پیروان خود دانسته‌اند، اما به تصریح قرآن، فقط خدا بر اعمال بندگان آگاه است و پیامبران بر آنچه مردم در پنهان انجام می‌دادند، در زمان حیاتشان بی‌خبر بودند، چه رسد پس از رحلتشان [ر ک به مائده 109 (5:109) و 116 (5:116) ].

48- الگوی رفتار خدائی بودن را در دوکفه ترازوی عدالت در ارتباط با دوست و دشمن باید سنجید؛ 1- هرگز کفه خودی [خود، پدر و مادر و خویشاوندان] را سنگین نکنید، حتی اگر فقیر باشند، 2- هرگز کفه حقوق دیگران را به نفع خود سبک نکنید، حتی اگر دشمن باشند. زبانه ترازو میزان حق است. سوره نساء عدالت را درباره خودی‌ها تعریف می‌کند و سوره مائده درباره دشمنان.

49- مشتقات واژه «خبر» 52 بار در قرآن آمده که 45 بار آن نام نیکوی خبیر [معرفه یا نکره] است. خبیر کسی است که از تمام جزئیات باخبر است. اصطلاح خِبره بودن در برخی تخصص‌ها از همین روی معمول شده است. نام نیکوی خبیر بیش از همه با صفات: لطیف [5 بار]، حکیم [4 بار]، علیم [4 بار]، و بصیر [3 بار] ترکیب شده است که نشان می‌دهد خبر داشتن مطلق خدا ناشی از توجه به جزئیات نا‌دیدنی [معنای لطیف]، حکمت، علم، و بصیر بودن است. در ضمن همواره خبیر بودن او را نسبت به اعمال آدمی [کارهای ارادی] شمرده است، به استثنای یک بار افعال [تفعلون- نمل 88 (27:88) ]، و یک بار هم ظاهر‌سازی‌های ریا‌کارانه [یصنعون- نور 30 (24:30) ] و البته دو بار هم به آثار و عوارض [ذنوب] اعمال [اسراء 17 (17:17) و فرقان 58 (25:58) ] پرداخته است.