224- ظاهراً این آیات [82 تا 85] در شأن نجاشی پادشاه مسیحی حبشه و کارگزاران مؤمن حکومتی او بود که هم به دفعات مهاجران مسلمانی را که جانشان در خطر مشرکین مکه بود پناه دادند و هم در امتناع از تحویل دادن آنان به نمایندگان قریش و استماع دفاعیات آنها در برابر اتهامات مشرکان و گوش دل سپردن به آیاتی از سوره مریم که جعفربن ابیطالب سرپرست مهاجران تلاوت کرد، اشک از دیدگانشان جاری شد و چنین سخنان بلیغی را بیان کردند.