229- حلال و حرام را آفریننده انسان تعیین می‌کند، اما همواره در طول تاریخ متولیانی به ادعای نمایندگی خدا و مراقبت از دین او، حلال و حرام‌هایی را به خیال خود وضع کرده‌اند تا توده‌های ناآگاه را وابسته و محتاج مقرّرات خود ساخته نمایند. همه این احکام من درآوردی افترای به خدا محسوب می‌شود: نحل 116 (16:116) - وَلا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُکُمُ الْکَذِبَ هَذَا حَلالٌ وَهَذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللهِ الْکَذِبَ إِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللهِ الْکَذِبَ لا یُفْلِحُونَ. برای توضیحات بیشتر رجوع کنید به: انعام 138 (6:138) تا 150 و اعراف 32 (7:32) و یونس 59 (10:59) .

230- ر ک به پاورقی 62 (5:13) .