أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِلسَّيَّارَةِ وَحُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
صید دریا و خوراک آن بر شما حلال است، تا مورد استفاده [تغذیه] شما و مسافران [سفر حج] باشد. و [اما] شکار خشکی، مادام که در اِحرام هستید، بر شما حرام است! 254 و از [عواقب نافرمانی] خدایی که به سوی او محشور می‌شوید پروا کنید.
254- برای کسانی که در روزگار ما ظرف یکی دو ساعت با هواپیما به جدّه می‌رسند، تصور سفرهای دریایی یا پای پیاده و بر پشت شتر، چندان آسان نیست. صید ماهی برای قایق سواران یا شکار خرگوش و بز کوهی و امثالهم برای کاروانیان، کمک آذوقه‌ای برای سفرهای چندین ماهه بود. حرمت شکار زمینی در حریم مکه، گذشته از خویشتن‌داری در ریختن خون در حالت اِحرام، ضرورت حفظ محیط زیست و حیات وحش را در آن سرزمین خشک، با وجود انبوه کاروان‌ها نشان می‌دهد. نکته قابل توجه، حلال شمردن صید دریایی به صورت عام، بی‌توجه به قید فقهی فلس‌دار و بی‌فلس می‌باشد که هرگونه موجود دریایی را شامل می‌گردد.