29 - «بیعت» از ریشه «بیع» [معامله و خرید و فروش] تعهدّی دوطرفه در اطاعت از یکطرف و ارائه خدمت و هدایت از طرف دیگر است. اگر در دنیای غرب زنان در نیمه اول قرن بیستم حق رأی پیدا کردند، در 14 قرن پیش زنان می‌توانستند مستقیماً، نه با واسطه همسران و پدرانشان، همچون مردان با پیامبر بیعت کنند و به تناسب فرهنگ زمانه، به جای دست دادن و تماس مستقیم، دست خود را در طشت آبی در کنار دست پیامبر قرار دهند و به این شکل، که همچون رأی دادن امروز معنای پذیرش و قبول داشت، بیعت کنند.

30 - شاید منظور از «یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ» توطئه‌ها و تبانی‌های زنانه علیه دیگری باشد که دستاورد خودشان و رفت و آمدهایشان باشد [والله اعلم].

31 - «افتری» از ریشه «فَرَی»، سخنانی من درآوردی و بی‌پایه و اساس و بافته شده است. در قرآن آمده است که ماجرای حضرت یوسف(ع) قصه‌ای بافته شده و ساختگی نیست، بلکه حقیقتی است که در کتاب‌های پیشین نیز ذکر گردیده است: «...مَا کَانَ حَدِیثًا یُفْتَرَى وَلَکِنْ تَصْدِیقَ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ...» [یوسف 111 (12:111) ].

32 - بهتان، اتهامی است که شخص را «بُهت زده» می‌کند. گویی روحش هم از این ماجرا خبر ندارد! نگاه کنید به: نور 16 (24:16) ، احزاب 58 (33:58) و نساء 20 (4:20) و 112 (4:112) و 156 (4:156) .

33 - نکته مهمی است که آنان متعهد می‌شوند که در هیچ کار شایسته‌ای «مَعْرُوفٍ» از پیامبر نافرمانی نکنند. این اصل مهمی است که هیچ مؤمنی حق سرسپردگی چشم و گوش بسته از هیچ رهبر دینی یا سیاسی را ندارد و اصل و اساس در پیروی از چیزی است که شایسته [پذیرفته شده حق و فطرت آدمی] باشد.