إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنْيَانٌ مَّرْصُوصٌ

بی‌گمان خدا کسانی را که صف زده [به صورت متشکّل و منظم نظامی] همچون دژی پولادین5 در راه او [با متجاوزان] پیکار می‌کنند دوست دارد.6

5 - در ادوار گذشته برای استحکام بناهای مهم، فاصله میان سنگ‌ها یا آجرهای بنا را سرب مذاب می‌ریختند تا انسجام و استحکام بیشتری پیدا کند.

6 - دوست داشتن یا نداشتن ما امری قلبی است و معلوم نیست همیشه به عمل منتهی شود. اما در مورد خدایی که منزه از احساسات بشری دوستی و دشمنی است، این اوصاف به صورت مجازی برای فهم آدمیان به کار می‌رود، ثانیاً آثار عملی تکوینی و تأثیر مسلم بیرونی دارد. فعل «یحب» جمعاً 40 بار [عدد کمال] در قرآن به خدا نسبت داده شده است: 17 بار «یحِبُّ» [درباره: محسنین، متقین، مقسطین، صابرین، متوکلین، توابین، مطهرین، الذین یقاتلون فی سبیله صفاً] و 23 بار «لا یحِبُّ» [درباره: ظالمین، مسرفین، خائنین، مستکبرین، مفسدین، معتدین، کافرین، فرحین و...].