ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ

این فزون‌بخشی خداست13 که به هر که خواهد14 [=شایسته بداند] می‌بخشد و خدا دارای فزون‌بخشی عظیم است.

13 - فضل خدا همان فزون بخشی‌ها و عنایت‌های بی‌کران اوست که به تناسب شایستگی آن‌ها به بندگان عطا می‌کند. کلمه «فضل» دلالت بر زیادت و فزونی می‌کند، فاضل به کسی گفته می‌شود که در دانش فزون علم تر از بقیه است.

14 - معنای «من یشاء» که «به هر که خواهد» ترجمه می‌شود، ممکن است با «دلبخواهِ» مصطلح در زبان فارسی اشتباه گرفته شود، اما مشیّت خدا همان نظامات و قوانین اوست که هر کس خود را با آن هماهنگ سازد سود می‌برد. در مدرسه نیز معلمان هر کس را بخواهند قبول یا ردّ می‌کنند، اما نه به دلخواه، بلکه بر اساس میزان لیاقت‌ها.