وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِـمِينَ

ولی هرگز به دلیل دستاوردشان20 [=اعمال تباهشان] چنین آرزویی نمی‌کنند، و خدا به [حال] ستمگران بس آگاه است.

20 - در این آیه به جای «عمل» یا «فعل»، به کسب آنها که نتیجه و محصول و دستاورد اعمالشان است اشاره کرده است. کسب کردن تنها در مال و منافع مادّی نیست، همان‌طور که علم و تجربه را کسب می‌کنیم، بدی‌ها و خوبی‌ها را نیز کسب می‌کنیم و در ذات و شخصیت خود ذخیره می‌سازیم. ما از آنچه می‌خوریم انرژی و موادی را «کسب» می‌کنیم که با یک آزمایش خون می‌توانیم میزان قند و چربی یا سایر عناصر از تعادل خارج شده آن را تشخیص دهیم. روح و روان انسان نیز چنین است و اگر مکتسبات سوء او بر وجودش احاطه یابد، قابلیت نجات و سعادت را از دست می‌دهد.
بقره 181 (2:181) - « بَلَى مَنْ کَسَبَ سَیِّئَهً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ».