وَأَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُـولَ رَبِّ لَـوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُن مِّنَ الصَّالِـحِينَ
[در عوض] از آنچه روزی‌تان کرده‌ایم انفاق کنید، پیش از آن که [فرصت عمر از دست رود و آنگاه که] مرگ سراغ فردی از شما آید، [با افسوس] گوید: پروردگارا، چرا [مرگِ] مرا به عقب نینداختی [=مهلتم ندادی] تا انفاق19 [صادقانه] کنم و از شایستگان20 باشم؟
19 - صدق ایمان با خرج کردن در راه خدا اثبات می‌شود، وگرنه ادعایی بیش نیست. به همین خاطر از خود مایه گذاشتن برای دیگران و انفاق در راه خدا «صدقه، یعنی نشانه راستی ایمان به شمار می‌رود. این عمل از زاویه‌ای دیگر «زکات» نامیده شده که موجب تزکیه نفس و رشد و نمو شخصیتی می‌گردد.
20 - صالح کسی است که چیزی را اصلاح می‌کند. نواقص و نارسایی‌ها و نابسامانی‌ها نیز نیاز به اصلاح دارند. اما برحسب زمان و مکان، نوع اصلاح [مالی، فرهنگی، اخلاقی، سیاسی...] تفاوت می‌کند.