يَقُـولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ
می‌گویند: چون [از سفر جنگی] به مدینه بازگشتیم، عزیزتران [=صاحبان ثروت و قدرت / خودشان] خوارترها [=مهاجران همراه پیامبر] را حتماً اخراج خواهند کرد،17 در حالی که عزّت [واقعی] از آنِ خدا و فرستاده‌اش و مؤمنان است، ولی منافقان نمی‌دانند.
17 - در کتاب‌های تاریخی و حدیث و تفسیر، شأن نزول مفصلی برای این آیه نقل کرده‌اند که خلاصه آن مشاجره دو نفر از انصار و مهاجران، هنگام برداشتن آب از چاه، یاری طلبیدن آن دو از طایفه خود، مداخله سرکرده منافقان [عبدالله بن ابی] در این ماجرا و سخنان تفرقه‌افکن و تحریک‌آمیز او بود. شأن نزول‌ها البته نباید مانع از توجه به مصادیق زمانه و پیام اصلی آیه گردد.