6 - حق در برابر باطل است، یعنی آفرینش جهان نه بازی و بیهودگی، بلکه جدّی و هدفدار است. حق همان حساب و کتاب و نظم و تعادلی است که میلیاردها ستاره را در مدار خود سامان داده و جهان را به نیکوترین وجه می‌گرداند.

7 - « صَوَّر» با تصویر و صورت و مصوّر همریشه می‌باشد. یکی از نام‌های نیکوی خدا «مصوّر» است که اشاره به بی‌نهایت صورتی دارد که آفریده است. منظور از صورت، نه چهره آدمی، بلکه جلوه‌های حیاتی متنوع و متعددی است که خدای مصوّر پدید آورده و عارفان ما به این معنای مجازی توجهات ویژه کرده‌اند. دمیدن در صُور نیز همان آفرینش مجدد صورت‌های هستی، از ذره تا کهکشان است [والله اعلم].

8 - معنای «صیرورت»، شدن و تحوّل یافتن و رسیدن است. اهل لغت «مصیر» را مصدر میمی و اسم مکان به معنای بازگشتگاه گرفته‌اند. اما «مصیر» با «مرجع» و «مسیر» فرق دارد؛ در این لغت، توجه به سرانجام تحولات و محصول فرآیند مورد نظر است. مشتقات این واژه 29 بار در قرآن تکرار شده است. مثل: الی الله تصیر الامور، الیک المصیر، الی الله المصیر، الی المصیر، الینا المصیر، بئس المصیر، ساءت مصیرا، مصیرکم الی النار؛ و نیز 14 بار به جملات: بئس المصیر، ساءت مصیراً، به سیر تحوّل و سرنوشت ستمگران و کافران اشاره شده است.