رَّسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِّيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِـحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا
[از طریق] رسولی که آیات روشنگر خدا را بر شما می‌خواند22 تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام می‌دهند از تاریکی‌ها [ی خودخواهی] به سوی روشنایی [هدایت الهی] خارج گرداند23 و هر که به خدا ایمان آورد و کار شایسته کند، خدا او را به باغ‌هایی از بهشت که در زیر آن نهر‌ها جاری است [=عامل سبز و خرمی‌اش دائمی است] وارد می‌کند. در آن بهشت جاودانه خواهند زیست، هر آینه خدا رزق او را نیکو گرداند.
22 - تلاوت، تفاوتی ظریف با قرائت دارد. در مفهوم تلاوت، تبعیت از آنچه خوانده می‌شود و پیروی از حکم آن نهفته است و بیش از فهم و تدبّر در آن، عمل کردن و به کار بستن آن اهمیت دارد. تلاوت معمولا در مورد کتاب‌های دینی به کار برده می‌شود، نه هر نوشته و کتابی، بنابراین هر تلاوتی، قرائت هم هست، ولی هر قرائتی، تلاوت محسوب نمی‌شود.
23 - خارج کردن انسان از تاریکی‌ها[ی جهل، جور، حرص، حسد، ظلم و ضلالت و...] به سوی نور هدایت، در هفت آیه قرآن مطرح شده است؛ در سه آیه [بقره 257 (2:257) ، احزاب 33 (33:33) و حدید 9 (57:9) ] این امر به خدا و فرشتگان، در دو آیه [مائده 16 (5:16) و ابراهیم 1 (14:1) ] به کتاب‌های دینی و در دو آیه [ابراهیم 5 (14:5) و طلاق 11 (65:11) ] به رسولان نسبت داده شده است.