ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِـحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ

خدا برای کسانی که [حقیقت را] انکار کردند، [برای عبرت و ارائه نمونه] همسران نوح و لوط را مَثل می‌زند14 که هر دو تحت [سرپرستی و ارشاد مستقیم] دو بنده از بندگان شایسته ما بودند ولی به آن دو [در همدستی با منکران] خیانت کردند15 و آن دو [پیامبر، با مقام نبوّتشان] نتوانستند در پیشگاه الهی [شفاعت و] برای همسران خود کاری کنند، و [در نتیجه] به آنها گفته شد [بی استثناء] همراه دیگران به آتش [اعمالتان] درآیید.

14- معنای «مَثَلْ»، تفهیم مطلب از طریق ارائه دلیل و حجت یا نمونه و شبیه است تا عبرتی در این تطبیق حاصل گردد. مثال‌ها عاقبت و سرانجام کارها را تشریح و تبیین می‌کنند. مجسمه را در زبان عربی «تمثال» می‌گویند که قالب و مُدلی از انسان‌ها، حیوانات یا اشیاء دیگر است. گاهی اخلاق و رفتار یا شیوه زندگی کسی الگویی «مثال» زدنی برای دیگران می‌شود. کما آنکه عیسی بن مریم مجسمه مِهر و محبّت و مثالی برای بنی‌اسرائیل بود [زخرف 57 (43:57) و 59]، فرعون نیز نظام حکومتی خود را الگویی نمونه و مثال زدنی می‌دانست [طه 63 (20:63) ]. مثال زدن‌های قرآن، تفهیم مطلب از طریق ارائه مدل مشابه است.

15- خیانت در مقابل امانت و انحراف از حق است. اگر نفاق در دین صورت می‌گیرد، خیانت عمدتاً در نقض عهد و امانت می‌باشد. خیانت آن دو زن، ظاهراً در حریم اعتقادی و ارتباط با دشمنان آن دو پیامبر بوده است [والله اعلم].