إِن تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا وَإِن تَظَاهَرَا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ
[این خطاب خداوند به آن دو زن است که] اگر به درگاه خدا توبه کنید [سزاوار است،] از این روی که دل‌های شما به باطل میل کرده است4 و اگر هم علیه او [=پیامبر] همدست شوید، [بدانید که] مسلماً خدا و جبرئیل و مؤمنانِ صالح، دوستدارِ حمایت کننده اویند؛ علاوه بر آن، فرشتگان پشتیبان [او] هستند.
4- «صَغَتْ» از ریشه صَغَوَ، تمایل نشان دادن دل یا گوش به سمت چیزی است و در اینجا منظور میل به باطل است. از این کلمه یکبار دیگر در قرآن آمده است: انعام 113 (6:113) - « وَلِتَصْغَى إِلَیْهِ أَفْئِدَهُ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَه...».