هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُـولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
اوست آن که زمین را برای شما رام31 [=سلطه‌پذیر و در اختیار] قرار داد تا در پهنه آن32 سیر و سفر کنید [و در پی کسب معاش و دانش برآیید] و از روزی او بخورید و [بدانید که سرانجام] باز نشر [=جنبش بعدی ذرّات و تجدید حیات در رستاخیز] به سوی اوست.
31 - ذِلّت خواری است و به شتر رام، که گویی خوار آدمیان شده، «ذَلُول» می‌گویند. ذلول بودن زمین برای آدمیان، رام و قابل تسخیر بودن آن می‌باشد.
32 - «مَنَاکِب»، جمع مَنکَب، به شانه‌های انسان گفته می‌شود. اگر بر پشت چهارپایان سوار می‌شوند، در مورد انسان، که ایستاده بر دو پا است، زیر شانه گرفتن و شانه از زیر بار خالی کردن بیانگر نقش آن به عنوان بلندترین ناحیه انسان برای حمل مسئولیت است. استفاده مجازی از این کلمه در مورد زمین، گویا اشاره به سیر و سفر انسان از بلندی‌های آن می‌باشد.