أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
آیا این [خدایی] که شما را روزی می‌دهد، اگر روزی خود را دریغ نماید [دیگر چه کسی شما را روزی تواند داد؟]، بلکه آن‌ها در سرکشی42 و دور شدن43 [از حق] لجبازی می‌کنند.44
42 - «عُتُوّ» به نافرمانی و تجاوز از حدّ گفته می‌شود. طاغی و متجاوز را نیز عاتی می‌گویند.
43 - «نُفُور» از «نَفْرَ» [دوری و تفرّق]، دلالت بر نفرت و دوری می‌کند.
44 - «لَج» همان لجاجت و اصرار ورزیدن در سرکشی، دوری از حق و طغیان است [مؤمنون 75 (23:75) ].