ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ

سپس باز هم [بارها] دیده بگشای، [آنقدر] تا [پلک] چشمت خسته و ناتوان [از یافتن گسستگی و عیب و نقصی در آسمان به سویت به پایین] فرو افتد.12

12 - «خَسَأ» دفع و دور کردن با حقارت و زبونی است [مؤمنون 18 (23:18) ، بقره 65 (2:65) و اعراف 166 (7:166) ]. کاربرد آن درباره چشم در این آیه، نشان از خستگی و واماندگی آن از یافتن گُسستگی در آسمان می‌کند. اما «حسرت» بیانگر حالت و احساسی از خستگی و نومیدی، پس از رسیدن به بن‌بست و از دست رفتن فرصت و توان است. اصل این کلمه مفهوم پس زدن پوشش دارد و «حَسِیر»، در باب تفعیل، دلالت بر شدت خستگی و درماندگی می‌کند.