19 - «عُتُل» را خشونت و بدخُلقی گفته‌اند. برای فهم بهتر این کلمه می‌توان از آیه 47 سوره دخان (44:47) «خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیم»، که تنها کاربرد دیگر این کلمه در قرآن است، مدد گرفت. منظور از «فَاعْتِلُوه»، تحمیل کردن و به زور و شدّت کشیدن دوزخیان است. با این مقایسه می‌توان فهمید عُتُل کسی است که با خشونت و زور خواسته خود را بر مردم تحمیل می‌کند.

20 - «زَنِیم» را بی‌اصل و نَسَب، و نانجیب و متهم در نسب [حرام زاده] گفته‌اند، و در این روزگار می‌توان آن را بی‌فرهنگ، تربیت نشده و گستاخ شمارد. گفته می‌شود زَنَمَه قسمتی از گوش شتر یا گوسفند است که پس از شکافتن آویزان می‌ماند. گویا زنیم زایده و سربار جامعه و جدای از آن می‌باشد.