45 - بسیاری از میراث‌بران کتاب‌های الهی از آیین به شرک آلوده پدران و اجداد خود پیروی می‌کنند و از این روی دیندار شناسنامه‌ای محسوب می‌شوند، آنها هویت جمعی خود را امتیازی نسبت به پیروان سایر آیین‌ها و تضمینی برای نجات به حساب می‌آورند و همان دنیاطلبی دنیاداران، بلکه سخت‌تر از آن را، به اتکاء و ادّعای قوم برگزیده بودن خدا، در پیش می‌گیرند. حال آن که کتاب الهی مبرای از چنین پندارهای خودمحورانه است و دروغ بستن به خدا می‌باشد. اعراف 179 (7:179) - « فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْکِتَابَ یَأْخُذُونَ عَرَضَ هَذَا الْأَدْنَى وَیَقُولُونَ سَیُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ یَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ یَأْخُذُوهُ أَلَمْ یُؤْخَذْ عَلَیْهِمْ مِیثَاقُ الْکِتَابِ أَنْ لا یَقُولُوا عَلَى اللهِ إِلاَّ الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِیهِ».