وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ
و مسلماً تو بر خلق و خوی عظیمی استواری7 [که می‌توانی این اتهامات را تحمل کنی].
7 - این ستایش از سوی آفریدگار عالم است که منزه و مبرّای از گزافه‌گویی و غلّو است. «خُلُق» از ریشه خلق [آفریدن] دلالت بر طبع و رفتار شخص یا مردمانی می‌کند که در طول زمان تربیت و ساخته شده باشد. از این روی به فرهنگ جوامع منحط نیز خُلُق گفته می‌شود: شعراء 137 (26:137) - «إِنْ هَذَا إِلاَّ خُلُقُ الْأَوَّلِین». اگر در کلمه خَلق ساختن مادّی مورد نظر باشد، در کلمه خُلق، ساخته شدن اخلاقیات نیک یا بد مورد نظر است.