سَلْهُمْ أَيُّهُم بِذَلِكَ زَعِيمٌ

از آنها بپرس کدامشان این [ادعا] را تضمین می‌کند؟46

46 - اولین سوال انکاری از مجرمین، نداشتن منبع آموزشی الهی بود و اینک در دومین سؤال، تضمین نداشتن باورهای بی‌پایه آنان را مطرح می‌سازد. «زَعِیم» کسی است که وعده‌ای را تعهد و تضمین می‌کند، آنچنان که یوسف تعهد پرداخت سهمیه‌ای اضافی برای یابنده جام خود کرده بود: یوسف 72 (12:72) - «...وَلِمَنْ جَاءَ بِهِ حِمْلُ بَعِیرٍ وَأَنَا بِهِ زَعِیم». از آنجایی که رؤسای قبایل، به دلیل قدرت و ثروت، قول و فعلشان کفایت و اعتبار بیشتری از افراد عادی داشت، آنها را زعیم می‌شمردند.