10 - اخذ، همان گرفتن است، اما گرفتن انواع و اقسام، با مصادیق و موضوعات مختلف دارد. مثل گرفتن: پیمان، زینت [به خود بستن]، دوست، انتقام، [انتخاب] راه... اما گرفتن خدا [در: فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ...] در مورد ستمگران، دامنگیر شدن آن‌ها به عواقب و آثار اعمالشان می‌باشد.
به کار بردن ضمیر «ما» [در أَخَذْنَا]، به جای «من»، نقش نظامات و نیروهای هستی را در این فرآیند نشان می‌دهد.

11 - «رَابِیَه» از ریشه «رَبَوَه»، دلالت بر شدت و افزایش و زیادت می‌کند. وصف عذاب فرعون و ستمگران پیشین و قوم لوط با کلمه «رابیه»، که همچون اوصاف طاغیه و عاتیه در مورد اقوام ثمود و عاد دلالت بر تجاوز از حدّ و شدت یافتن می‌کند، بسیار پندآموز است.
معنای اصلی رِبا زیادت است؛ مثل: ربای در مال و ثروت، در قدرت و تسلط بر دیگران [نحل 92 (16:92) ]، بزرگ کردن فرزند [اسراء 24 (17:24) ]، زمین یا تپه‌ای که نسبت به زمین‌های مجاور بلندتر باشد [مؤمنون 50 (23:50) ، بقره 265 (2:265) ] وعقوبتی که شدت یافته باشد [رعد 17 (13:17) ].