إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ
من یقین داشتم که قطعاً [روزی] به دیدار حسابم [=دریافت محصول اعمالم] خواهم رسید.22
22 - لقاء، تلاقی، تلقی، ملاقات و... تماماً دلالت بر نوعی رسیدن به: روز قیامت، خدا و ربّ می‌کند. در قرآن از تکذیب، کفر [نادیده گرفتن]، نسیان [فراموشی]، شک و تردید و نومیدی نسبت به: لقاء آخرت، لقاء الهی یا ربوبی یاد کرده است و در جهت مقابل نیز، نقش کتاب و رسولان و تفصیل آیات را برای: انذار به آخرت، امید، ایمان و یقین به: لقاء ربّ، الله و آخرت برشمرده است.